ولگرد

مثل یک کولی که میرقصد میان کوچه ها
مثل ولگردی که میگردد همیشه هر کجا
آمدم تا هر چه دارد دل پریشانت کنم
کشتی ام ، افتاده در دریا ولی بی ناخدا
"" میثم ""

شال گردن

  کوله بار غم تو بر دوشم
خط خطی های ذهن مخدوشم
خاطراتی که با تمام وجود
میکِشد با خودش در آغوشم
رفتنت مثل اشک در چشمم
مثل شال گردن که میپوشم
میچکد روی گونه های ترم
در خودم مثل آب میجوشم
تو که رفتی غمت مرا میبرد
مثل خوابی که رفته از هوشم
تو صدای نهفته ای بودی
انعکاسی هممیشه در گوشم
گرچه دور از منی ولی هرگز
نشوی لحظه ای فراموشم

97/9/12

قدم

باز باید تو را قدم بزنم

از تمام خودم قلم بزنم

باز باید رها شوم از تو

با تو نه، با خودم قدم بزنم

تو به من عشق را بدهکاری

پس نباید که از تو دم بزنم

باز باید که لابه لای دلم

خاطرات تو را رقم بزنم

تو سپردی مرا به حال خودم

تا خودم حرف با خودم بزنم

تو فراموش من شده بودی

باز باید تو را قدم بزنم

حرف

 

یکی شبیه تو باید برای من باشد

به وقت عشق بیاید خدای من باشد

یکی که بیشتر از من کنار من باشد

یکی بیاید و تا آشنای من باشد

بیاید و نگذارد مرا به حال خودم

یکی که وقت نمازم دعای من باشد

یکی شبیه تو باشد برای دلخوشی ام

در آسمان خیالم ، هوای من باشد

کنار من بنشیند به وقت دلتنگی

برای قلب مریضم دوای من باشد

میان موج بلند و پر از تلاطم غم

برای کشتی من نا خدای من باشد

هزار و یک شب و شعر و ترانه ام باشد

یکی که بیشتر از من برای من باشد

                    24/8/1397

 

 

 

 

 

 

شعر تلخ

بی تو تنهایی من مثل بهشت است بهشت
با تو این معرکه ی عشق چه زشت چه زشت
تو پری چهره ولی دیو صفت بودی وای
چه کسی با قلمش عقد مرا با تو نوشت
بشکند آن قلمی که به تو پیوندم زد
و چه بد کرد کسی که گل جان تو سرشت
به پرستاری من آمده بودی اما
خانه ی قبر مرا ساخته ای خشت به خشت
بذر نفرت که میان دل من میکاری
مطمئنا نشود غیر علف چیزی کشت
به خدا مثل بهشت است جهنم بی تو
بی تو دنیای من از جنس بهشت است بهشت