شعر تلخ

بی تو تنهایی من مثل بهشت است بهشت
با تو این معرکه ی عشق چه زشت چه زشت
تو پری چهره ولی دیو صفت بودی وای
چه کسی با قلمش عقد مرا با تو نوشت
بشکند آن قلمی که به تو پیوندم زد
و چه بد کرد کسی که گل جان تو سرشت
به پرستاری من آمده بودی اما
خانه ی قبر مرا ساخته ای خشت به خشت
بذر نفرت که میان دل من میکاری
مطمئنا نشود غیر علف چیزی کشت
به خدا مثل بهشت است جهنم بی تو
بی تو دنیای من از جنس بهشت است بهشت